tekst: Marjan Kip

Iedere maand schrijf ik een stukje in het bewonersblad van woonzorgcentrum De Kiekendief. Als onderwerp gebruik ik meestal iets dat me in de tijd daarvoor is opgevallen. Of iets dat aansluit bij de komende maand. Omdat ik dit keer niet zo goed wist waarover ik wilde schrijven zocht ik op het internet de ‘inhaakkalender’ op. Dat is een overzicht van nationale en internationale themadagen. De kalender is bedoeld voor bedrijven of organisaties die qua publiciteit willen aanhaken bij speciale momenten in het jaar. Het geeft een overzicht van de thema’s die aan dagen zijn toegekend. Mijn mond viel open van verbazing toen ik zag hoeveel themadagen er ondertussen zijn. De meeste dagen hebben twee of drie thema’s, en in de weekenden nog meer. In juni scoort zaterdag 21 juni het hoogst met maar liefst 11 verschillende thema’s. Zaterdag 21 juni is het:

Wereld Humanismedag
Dag van Lange Mensen (NL)
Yogadag
Dag van de Giraf
Toplessdag (NL)
Wereld ALS-Dag
Dag van de Componist
Surfing Day
Langste dag van het jaar
Begin van de zomer
Dag van de Bouw

Wat een drukke dag wordt dat! Zonder dat ik nog maar iets heb gepland voor die dag, voel ik de stress al in mijn nek schieten bij het appèl van zoveel thema’s. Eigenlijk allemaal verzoeken om aandacht. Maar wat moeten we met zoveel thema’s?! Wat verwachten de bedenkers van de themadagen dat we met zo’n dag gaan doen? Op 21 juni allemaal onze menselijkheid benadrukken, terwijl we voorrang geven aan lange mensen? Die dan yoga gaan doen, met giraffen, topless natuurlijk, om aandacht te vragen voor ALS? Terwijl, wie dat kan, een bijpassend lied componeert, waarmee we dan naar zee trekken om te gaan surfen? Of om naar surfen te gaan kijken, en de zee, en het strand, en de zon, omdat die dag de zomer is begonnen? Terwijl we de hele dag zandkastelen bouwen, omdat het ook nog eens Dag van de Bouw is? Dan is het maar goed dat het die dag ook de langste dag van het jaar is. Anders kregen we al die thema’s niet in de dag gepropt. 

Zoveel vragen om aandacht. Zoveel roepende stemmen die gehoord willen worden. Dat kan ik niet aan, niet in mijn eentje tenminste, en zeker niet op één dag! Daarom denk ik dat ik die dag maar vrij hou. De dag zo leeg en lui mogelijk houden. Niets in mijn agenda. Niets plannen. Gewoon een beetje rondhangen in en om huis. Lekker onder de parasol zitten wanneer het weer dat toelaat. Wat kijken naar de bomen. Wat luisteren naar de vogels. Op adem komen. Ruimte maken in mijn hoofd en hart. Opladen voor een meer behapbare vraag om aandacht. Die ik daarna dan, hopelijk samen met vele anderen, weer met liefde zal willen en kunnen beantwoorden.